इथे कुवेतला आल्यावर सगळ्यात जास्त कुठल्या गोष्टीचा त्रास होत असेल तर आपल्याला (म्हणजे स्त्रियांना) पटकन मनात आलं की बाहेर पडता येत नाही. तसं बायका सुद्धा इथे driving करतात म्हणा. पण मी नाही करत drive इथे. म्हणून सर्वस्वी नव-याच्या मर्जीवर असतं बाहेर जाणं. बरेचदा मस्त Long drive ला जावंसं वाटतं...... पण नेमका तेव्हा जर पतीराजाचा मूड नसेल तर सगळं मुसळ केरात. असंच एकदा बाहेर मस्त वातावरण होतं......... मग मला नेहेमीप्रमाणेच बाहेर भटकायचा मूड आला. पण ह्यांचा मात्र अजिबात नव्हता........ मग काय करणार......बाल्कनीत येऊन बाहेरच्या बोलावणा-या रस्त्याकडे बघत बसली आणि ह्या ओळी मनात आल्या.
खूप दूरवर जाणारा रस्ता
कां वाटतो आपलासा
कायम वाट बघणारा
केविलवाणा बराचसा
सोबत त्याच्या एकदा मला
तुझ्या साथीनं जायचंय
खरंच कुठे जातो ते
शोधून काढायचंय
विरक्त साधूसारखा
असतो तो अलिप्त
साथ मात्र देतो तो
समजून सकला आप्त
येशील तू माझ्यासोबत...
जगाच्या अंतापर्यंत...
रस्ता फक्त निमित्त रे....
खरं तर साथ तुझी हवीये
जीवनाच्या अस्तापर्यंत.
जयश्री
No comments:
Post a Comment