Thursday, December 02, 2010

मौनाचं वादळ

एकेक दिवस असा उगवतो ना..... !! आतून काहीतरी होत असतं....ते कां होतं......कसं होतं ...तेच कळत नाही. मन व्याकुळ होतं...... उगाच केविलवाणं होतं..... छोट्या छोट्या गोष्टींनी डोळे भरुन येतात. नेमकं काय हवंय ते ही उमजत नाही. मग असाच सरतो ..... तो "एक" दिवस ....

काहीतरी खुपतंय, सलतंय आत
कुठंतरी खोलवर दुखतंय आज

उगाच गहिवर, आवंढा घशात
कोंडलेला श्वास, सैरभैर मनात
मन कसं पिसं झालंय आज
कुठतरी खोलवर दुखतंय आज

पापण्यांची होते झालर ओली
रडवेली होते देहाची बोली
कबुली कशाची द्यावी आज
कुठतरी खोलवर दुखतंय आज

सयींचं व्याकुळ, आठव मोहळ
उरात कल्लोळ, मौनाचं वादळ
कोरडा श्रावण, भिजवे आज
कुठतरी खोलवर दुखतंय आज

जयश्री अंबासकर

Friday, November 12, 2010

चांदणं... तुझं

थांबलेली सांज,
कातरवेळ...
मनात तूच..
तसाच नेहेमीसारखा !
तेच जीवघेणं हसू ,
तीच बेफिकीरी.
त्या बेफिकीरीची भुरळ,
ते गुंतत जाणं...नकळत !!
ते बहाणे, ती धडपड, ती धडधड...
भेटण्यासाठी.
मग कबूली, ते उमजणं, समजून घेणं
तो बहर, तो मोहर....
सार्‍या जगाचा विसर !
पावसातलं भटकणं,
चांदण्यातलं भिजणं,
कवितेतलं रमणं,
डायरीतल्या गुलाबाच्या पाकळ्या....
...
..
अन्‌ अचानक...
अचानक तुझं हरवणं ..
मग तुझं अस्तित्व
फक्त फ़ोटोतलं,
आठवणीतलं !
तो पाऊस, ते चांदणं, त्या कविता….पाकळ्या,
सारं काही पोरकं,
तुझ्याशिवाय !
आता सांज डोळ्यात,
रात्रीच्या प्रतिक्षेत
आणि रात्र.... रात्र तुझ्या चांदण्यात !

जयश्री अंबासकर

Monday, October 25, 2010

भिजरे तराणे

घनगर्द रानी धुके दाटलेले
किती प्रश्न सारे नभी साठलेले
कोडे नभाने असे सोडवावे
धरतीस हिरवे उत्तर मिळावे.

रेशिम धुक्याने उतरुन हलके
रेशीम काटे उरी जागवावे
नव्याने सलावी जुनी वेदना अन्‌
नवे गीत हॄदयी जन्मास यावे.

संमोहनाच्या गाफिल क्षणी या
तुझ्या आठवांनी लपेटून घ्यावे
रातीस यावा गुलाबी फुलोरा
भिजरे तराणे श्वासात यावे.

जयश्री अंबासकर
(माझी ही लोणावळ्याला झालेली कविता "दीपज्योती" ह्या दिवाळी अंकात छापून आलीये)

Monday, October 04, 2010

तुझं माझं घर

तुझं माझं घर मला कसं वाटतं सांगू......

तुझं माझं घर...एक झोका
कधी निळ्याशा ढगांत,
कधी पाचूच्या बनात.

तुझं माझं घर.... एक फुलबाग
कधी प्राजक्ती सडा
कधी धुंद केवडा.

तुझं माझं घर ... एक चांदणं
कधी टिपूर टिपूर
कधी गंधाळ आतूर.

तुझं माझं घर... एक पाऊस
कधी झिम्माड झिम्माड
कधी कोसळ द्वाड.

तुझं माझं घर.... एक मैफिल
कधी तुझिया सुरात
कधी माझिया तालात.

तुझं माझं घर ... एक देव्हारा
शांत समई प्रकाश
पराकोटीचा विश्वास

जयश्री अंबासकर

Wednesday, March 17, 2010

हिरवा साज


रिमझिम बरसतो सखा साजण पाऊस
साज घेऊन हिरवा, येतो साजण पाऊस

तिची प्रतिक्षा ओलेती अन सखा ही आतूर
पानापानात शहारा, कणाकणात अंकूर

हिरवाईचे डोहाळे तिचे पुरवतो सखा
खुळावते राणी कशी साज लेऊन अनोखा

मिरविते नवा शालू भरजरी तो हिरवा
प्रेमसरीत भिजूनी चढे रंग गाली नवा

मेघ दाटती नभात तिचे बघण्या कौतुक
हलकेच उतरती, घेती चुंबन नाजुक

तीट लावियतो गाली, वारा हळूच वाकून
शेला फुलांचा रंगीत, धरा घेते पांघरुन

जयश्री





Saturday, March 13, 2010

..... पुन्हा पुन्हा !


दाव तोच जीवना लावतो पुन्हा पुन्हा
जिंकतो नि हारतो खेळतो पुन्हा पुन्हा

हर गुन्ह्यात मी तुला पाहतो पुन्हा पुन्हा
दाखल्यात बोलणे टाळतो पुन्हा पुन्हा

चांदणे कधी कुण्या अंबरास भार ना
चंद्र मग उगाच का हरवतो पुन्हा पुन्हा

आसवे न ढाळली मी कधीच पांगळी
का तिच्यापुढेच मी भेकतो पुन्हा पुन्हा

माज ही जुनाच शिरजोर आज ती पुन्हा
आग तीच मी परी पोळतो पुन्हा पुन्हा

हां...कबूल दुश्मनी जन्मजात लाभली
बांध घालुनी दुवा सांधतो पुन्हा पुन्हा

हात जोडुनी उभे सौख्य मजपुढे सदा
व्यर्थ दशदिशात मी शोधतो पुन्हा पुन्हा

जयश्री


Tuesday, March 09, 2010

भग्न किनारे


का उदास वाटते
नयनी पाणी दाटते
असून घोळक्यातही
एकलेच वाटते

बोलणे नको नको
मौन सुखद वाटते
विचारही मनी नको
रितेच मुक्त वाटते

शांत सागरातही
भोवरे नवे नवे
वादळे जुनी परी
भग्न किनारे नवे

उजाड माळरान हे
गंध, गारवा नको
श्रावणातही घना
बरसणे तुझे नको

जयश्री

Saturday, February 27, 2010

रुजवू मराठी, फुलवू मराठी


हे मी लिहिलेलं आमच्या कुवेतच्या महाराष्ट्र मंडळाचं अस्मिता गीत. आज मराठी दिनानिमित्त मुद्दाम ब्लॉगवर टाकतेय.

गीत - जयश्री अंबासकर
संगीत - विवेक काजरेकर
गायक - विवेक, जयश्री

इथे आपल्या ला ऐकता येईल.

http://maharashtramandalkw.org/index.php?option=com_content&view=article&id=41&Itemid=93&lang=en



हर दिलाची एक बोली
मी मराठी, मी मराठी
रुजवू मराठी, फुलवू मराठी

ह्या कुवेती वाळवंटी
रुजवू हिरवळ, ही मराठी
आसमंती गर्द काळ्या
चांदणे फुलवू मराठी

सोडुनी आलो जरी प्रिय
मातृभूमी आपुली
दूरदेशी तरीही आपण
जगवूया अपुली मराठी

लीन होऊन आज वंदू
मायभूमी आपुली
पांग फेडू याच जन्मी
जिंकवू अपुली मराठी

Wednesday, February 24, 2010

क्रिकेट

सगळीकडे सध्या क्रिकेटचा धडाका सुरु आहे. काल सचिनने तर कमालच केली. पुन्हा एकदा आपल्या सगळ्यांच्या मनावर क्रिकटने ताबा मिळवलाय.

सचिनला मानाचा मुजरा !!

भारतीय लोकांच्या क्रिकेट प्रेमालाही एक कडक सॅल्यूट !!

ही कविता देखील पिल्लासाठीच लिहिलीये.

चारो तरफ मची है धूम
बच्चे, बूढे रहे है झूम

सचिन की जब बारी आयी
नये शतक की हुई तैयारी

घूमे जब धोनी का बल्ला
लोग मचाए हल्ला गुल्ला

हरभजन जब बॉल चलाए
दुश्मन के छक्के छूट जाए

ये है अपनी टीम इंडीया
विजयी रहे ये टीम इंडिया

जयश्री

गरज गरज जब बादल आये

ही आणखी एक कविता....पिल्लाच्या Homework साठी लिहिलेली.

तपती धरती खिल खिल जाए
गरज गरज जब बादल आए

आस लिये वो एक बूंद की
कडक धूप मे जलती रहती
काले बादल जब घिर आए
धरती मन ही मन मुसकाए

बूंदे आयी, खुशिया लायी
बिजली के शर संग है लायी
हर तपनकी वो आग बुझाए
गरज गरज जब जल बरसाए

जयश्री

Tuesday, February 09, 2010

नको आणखी


फुलणे नव्याने नको आणखी
उमलून मिटणे नको आणखी

घायाळ व्हावे पुन्हा मीच का
इष्कात झुरणे नको आणखी

गंधात न्हालो तुझ्या साजणी
निशिगंध चाफे नको आणखी

येणे तुझे क्षणभराचेच का
पेटून विझणे नको आणखी

नजरेत जरबी कट्‌यारी तुझ्या
बंदी, पहारे नको आणखी

धुंदी चढावी सुरांनी तुझ्या
कुठले बहकणे नको आणखी

जगतोच आहे तुझ्याही विना
आधार फसवे नको आणखी

जवळीक नाही अताशा कुठे
जखडून घेणे नको आणखी

जयश्री

Sunday, January 31, 2010

रुतावे कुठे


न काट्‌यास कळले सलावे कुठे

रुतावे कुठे अन्‌ दुखावे कुठे

विषाला अता या उतारा नको
कळे पूर्ण त्याला भिनावे कुठे

बरसता जमावे तळे लोचनी
असे पापण्यांनी झरावे कुठे

उरी वेदना, हास्य गालावरी
अशा सोसण्याचे पुरावे कुठे

तिरस्कार झेलून थकलो अता
अशा गुंतण्याचे निभावे कुठे

तुझे चांदणे गोंदले या नभी
निशेच्या नशेने वहावे कुठे

सुरांनी तुझ्या कोसळावे पुन्हा
असे श्वास द्यावे नि घ्यावे कुठे

अवेळी कसा लोपला सूर्य हा
रित्या अंबराने लपावे कुठे

जयश्री

Tuesday, January 12, 2010

दुरावा

येते का रे तुला आठवण माझी.... होतोस का रे माझ्यासारखाच तू ही व्याकुळ......!!

देतोस का उजाळा
त्या धुंद आठवांना
होतोस काय हळवा
स्पर्शून आठवांना

त्या एकल्या दुपारी
तो प्रश्न कापरासा
होकार लाजरासा
इन्कार ही जरासा

झाल्या कशा अचानक
सांजा अजून कातर
जगणे अवघडलेले
विरहातले निरंतर

आहे तसा शहाणा
अपुला जरी दुरावा
आतून पेट घेतो
पण हाच रे दुरावा

तैसाच चंद्र अर्धा
दोघांत वाटलेला
त्या पौर्णिमेत अजुनी
तू मुक्त सांडलेला

जयश्री अंबासकर