खेळ मनाचा

कधी कधी मन... एक नाचरा मोर
फुलवतं पिसारा इंद्रधनुषी, होऊन भावविभोर
जगलेले काही क्षण, काही आठवणी विलक्षण
येतात उचंबळून वर
आणि देऊन जातात असीम सुख
अगदी तसेच, पुन्हा एकदा.
त्या सरींचा कोसळ
आणतो शहारा नवा
नवी हुरहुर, नवी थरथर
गंधही नवा नवा

कधी हेच मन झाकोळतं
होतं हताश, निराश
गढूळ बुडबुडे आठवणींचे
करतात नकोसे सारे पाश
सारं काही गडद काळं
दीनवाणं, उदास उदास
गुदमरलेला जीव
अन सारं काही भकास

खेळ सारा मनाचा
डाव कधी जिंकलेला
कधी दुबळ्या हातांनी
स्वत:च घालवलेला.
हसरा, नाचरा मोर
की खिन्न काळोख....
असतं आपल्यालाच ठरवायचं
मनाला ताब्यात ठेवून
जिंकायचं की हरायचं.

जयश्री