चांदणं... तुझं

थांबलेली सांज,

कातरवेळ...

मनात तूच..

तसाच नेहेमीसारखा !

तेच जीवघेणं हसू ,

तीच बेफिकीरी.

त्या बेफिकीरीची भुरळ,

ते गुंतत जाणं...नकळत !!

ते बहाणे, ती धडपड, ती धडधड...

भेटण्यासाठी.

मग कबूली, ते उमजणं, समजून घेणं

तो बहर, तो मोहर....

सार्‍या जगाचा विसर !

पावसातलं भटकणं,

चांदण्यातलं भिजणं,

कवितेतलं रमणं,

डायरीतल्या गुलाबाच्या पाकळ्या....

...

..

अन्‌ अचानक...

अचानक तुझं हरवणं ..

मग तुझं अस्तित्व

फक्त फ़ोटोतलं,

आठवणीतलं !

तो पाऊस, ते चांदणं, त्या कविता….पाकळ्या,

सारं काही पोरकं,

तुझ्याशिवाय !

आता सांज डोळ्यात,

रात्रीच्या प्रतिक्षेत

आणि रात्र.... रात्र तुझ्या चांदण्यात !

जयश्री अंबासकर