प्रेमात तुझ्या

तुझ्या आठवांनी श्वासात भिनतो
तुझा गंध ओला नव्याने पुन्हा
प्रेमात पडतो नव्याने तुझ्या मी
गुन्हा तोच घडतो नव्याने पुन्हा

निराळीच असते तुझी भेट प्रत्येक
ऋतूंचे तुझ्या हे किती सोहळे
कसे साठवावे तुला अंतरी मी
तुझे रंग फुलती किती वेगळे

तुला ऐकताना हरखून जातो
तुझे लाघवी बोल छळती मला
म्हणतेस “नाही” भेटीस जेव्हा
तुझा शब्द खंजीर भासे मला

का मीच व्हावे आतूर इतके   
अप्राप्य असतेस तू कैकदा
झुरावे कधी तू माझ्याविनाही
उतावीळ व्हावे कधी एकदा

✍जयश्री अंबासकर