Monday, April 09, 2018

पालवी


पालवी

पार वाळलेले एक
झाड होते कोपर्यात
नसे सभोवती कोणी
नाही दृष्टीच्या टप्प्यात

कुणी म्हणाले तोडा रे
नाही जीव या झाडात
झाड उगीमुगी होते
थोडी धुगधुगी आत

कोणी एकदा बसला
जरा बुंध्याशी थकून 
देह होता शिणलेला
उन्हातान्हात रापून

आली सांजेला ही कोण
कांदा भाकर घेऊन
घास भरवला त्याला
तिने जरासा लाजून

तृप्त झाला जीव त्याचा
गोड भाकर खाऊन
सारा कौतुक सोहळा
बघे झाड ही वाकून

पुन्हा भेटेन म्हणाली
हरखला तो मनात
होई नवी सळसळ
आता सुकल्या झाडात

एकमेकात दोघेही
जेव्हा एकरूप झाली
सरसरुन तेव्हाच
झाडा पालवी फुटली

जयश्री अंबासकर
१.४.२०१८



No comments: