नव्या पिढीचा नवा सूर्य

नव्या वर्षाच्या नवसूर्याचं तेज

नव्या, विचारी, संस्कारी पिढीच्या हातात

ठरवायचं सगळं तुम्हीच

दुबळे, षंढ बाहु की जोर मनगटात

भ्रष्टाचाराच्या गर्तेत भिरभिरायचं 

की पेटवायच्या उत्कर्षाच्या मशाली

ठरवायचं सगळं तुम्हीच

सार्‍या दुनियेचं भवितव्य आहे तुमच्या हवाली 

जुन्या रुढी, परंपरांचं काळं खिन्न आभाळ

की नव्या विचारांची सुंदर, रंगीत सकाळ

ठरवायचं सगळं तुम्हीच

इतिहासाची दलदल की भविष्याची विजयी माळ

पेटून उठायचं अन्यायाच्या ठिणगीतून

की बसायचं पाठीचा कणा मोडून

ठरवायचं सगळं तुम्हीच

उठा....आता चालणार नाही फार उशीर करुन

जयश्री 

नाविन्याची साद

कालचं रोमँटिक वातावरण, अचानक आलेला पाऊस, मित्रांची फरमाईश आणि झालेली कविता ..... :)

सुटला पहाट वारा

अंतरात सळसळ  

मन सुगंधी सुगंधी

पसरला दरवळ

     

नको स्वप्नातून जाग      

नको जाग इतक्यात    

नीज हलके हलके    

पुन्हा आली पापण्यात

कसा मुजोर हा वारा

रेंगाळला खिडकीशी 

पावा मंजुळ मंजुळ

जणु कृष्णाचा कानाशी

मन सैरभैर झाले

वेडावले, खुळावले

कृष्ण रंगाने रंगाने  

चिंब चिंब भिजवले

रेशमाच्या सोनसरी      

आला सोबती घेऊन   

ओला पाऊस पाऊस

ढगातून उतरून

सतरंगी झाले नभ

धरा पाचूने नटली      

ऊन कोवळे कोवळे  

पसरली गोड लाली  

आज सृष्टी देते हाळी

ऐक नाविन्याची साद  

सुख दारात दारात

दे तयाला प्रतिसाद.

जयश्री 

ऊन-सावली नाते अपुले

पानावरच्या दवबिंदूपरी

सजते, निसटुनिया विरते

ऊन - सावली नाते अपुले

कधी हसते अन्‌ कधी रुसते

कधी हिरवाईच्या मखमाली

भिरभिरते अन्‌ बागडते

कधी काहिली, कधी होरपळ

कधी पेटुनी धगधगते

कधी पौर्णिमेच्या चंद्रापरी

चमचमते अन्‌ लखलखते

कधी गर्द अवसेच्या राती

काळोखातुन पाझरते

लडीवाळ कधी मोरपिसापरी

हळुच कानी कुजबुजते

कधी अनावर प्रपातापरी

दुमदुमते अन्‌ कोसळते

कधी मौनाच्या बंद क्षणांनी

हिरमुसते अन्‌ मुसमुसते

कधी शब्दांच्या पागोळ्यातुन

गहिवरते अन्‌ रिमझिमते

विरहाच्या एकांती नाते

उष्ण आसवांनी भिजते

गंध मोगर्‍या मीलन राती

फुलून गात्री दरवळते

नात्याची ही वेल आपुली

बावरते, कधी सावरते

स्पर्शलाजर्‍या हिंदोळ्यावर

झुलते आणिक सुखावते.

जयश्री अंबासकर

दु:ख झाले पाखरू

आज माझ्या वेदनेला

पंख हसरे लाभले

दु:ख झाले पाखरू

अन नाचु गाऊ लागले

भिरभिरीची पाखराच्या

सवय होऊ लागली

वेदनेच्या जाणिवेची

गरज भासू लागली

दूर झाले मग सुखाच्या

पाश सारे तोडले

जीव जडला वेदनेवर

दु:ख मिरवू लागले.

भेटते जेव्हा नव्याने

वेदनेला त्या जुन्या

जाग येते जीवनाच्या

मैफिलीला मग सुन्या

जयश्री

जुळले अजून आहे

सरले बरेच काही, उरले अजून आहे
तुटले तरी जरासे, जुळले अजून आहे


वणव्यात पोळलेल्या, राती कितीक सार्‍या
वैशाखस्वप्न हिरवे, जपले अजून आहे


संसार वाळवंटी, मनिषा जरी करपल्या
स्वप्नात चिंब सारे, भिजले अजून आहे


वैधव्य दु:ख गहिरे, लपवून काळजाशी
सौभाग्य चिन्ह भाळी, जपले अजून आहे


वाहून खूप गेले, पाणी पुलावरुनी
सुखचित्र अंतरीचे, सजले अजून आहे


आहेत भोग सारे, जे पूर्व संचिताचे
ते भोगणे जरासे, उरले अजून आहे


उन्मत्त वादळाने, ढळले किती मनोरे
वाळूत बांधलेले, टिकले अजून आहे


अजुनी न जाग आली, मजला तशी पुरेशी
दुलईत स्वप्न माझे, निजले अजून आहे


जयश्री

मोहोळ

आठवणींचं मोहोळ 
आज फुटलं फिरून
सयी छळती जीवाला
डंख मारून मारून

जुन्या पुराण्या  जखमा
पुन्हा नव्याने सलती 
भळभळा लागे वाहू
जरी खपली वरती

कधी आसूड शब्दांचे
गेले कातडी सोलून
कधी कुणी फसविले
गळा केसाने कापून

घाव वर्मावर झाले
काही काळजाच्या पार
परी दुखावून गेले
सग्या सोयऱ्याचे वार

साऱ्या कटू आठवांचे 
येई मळभ दाटून 
होई चित्त सैरभैर
राही काळोख भरून

ओझे झाले पापण्यांना
काळ्या सावळ्या ढगांचे
कोसळे झडझडून 
मन ऋणी आसवांचे

जयश्री 

संभल जा जरा .......

आभाळ दाटलेलं
पावसाने जडावलेलं
रस्ता थांबलेला
जरासा सुस्तावलेला
आळस भिनलेला
गारठा वाढलेला
एकांत कंटाळलेला
घरात दडलेला
कॉफीत दरवळलेला
आठवणींनी वेढलेला
कासावीस झालेला
चाहुलीनं मोहरलेला
सरींनी भिजलेला
काचेवर ओघळलेला
खुदकन हसलेला
स्वप्नात हरवलेला
……
….
ए दिल…….. संभल जा जरा……… फिर मुहोब्बत करने चला है तू