देवद्वार/अभंग छंद

स्वार्थात रमलो। जन्म गेला व्यर्थ।
सुखासाठी शर्थ । केली फार ॥

सुख ना मिळाले। झाली वणवण।
सदा भुणभुण। सुखासाठी ॥

स्वतःसाठी फक्त । जगलो केवळ ।
किती हे पोकळ । जिणे झाले ॥

कसे व्हावे सदा । माझ्याच मनीचे
कौतुक स्वतःचे। पुरे आता ॥

संध्याकाळ झाली। आयुष्याची जेव्हा।
आकळले तेव्हा। ज्ञान थोडे ॥

दुःखात लागतो । पाठीवर हात
तशी लागे साथ । सुखातही ॥

जिणे स्वतःसाठी । नसतेच जिणे ।
मनाचे मरणे । हेच असे ॥

✍जयश्री अंबासकर