दैवी परिमळ

“माझा भारत” म्हणता केवळ
अणुरेणुत रुधिराची सळसळ

सोबत आहे सांगुन जातो
खांद्यावरचा स्पर्शहि केवळ

राहत होते पापी निव्वळ
वास्तू शापित म्हणुनी केवळ

दोन टपोर्‍या डोळ्यांवरती
कडक पहारा करते काजळ

निव्वळ बाष्कळ होते पुष्कळ
शूर निघाला एकच केवळ

मौनातुनही बोलत होती
त्याच्या हृदयामधली खळबळ

घमघमतो हर प्रात:काळी
प्राजक्ताचा दैवी परिमळ

कडे कपारी रोखु न शकती
त्या ओढ्याची निर्मळ खळखळ

आईपरि ना दिसते प्रेमळ
वडिलांच्या हृदयाची कळकळ

जयश्री अंबासकर