Saturday, September 16, 2006

चांदणतेज

चंद्र आणि चांदणं म्हणजे माझा अगदी strong weak point. त्यातून चंद्र जर पौर्णिमेचा असेल तर मग विचारायलाच नको. घराच्या लोकेशनमुळे माझ्या थेट बेडरुममधे चंद्राची किरणं अगदी बेधडक शिरतात आणि मग माझी मी उरत नाही. माझ्या कितीतरी कवितांचं उगमस्थान आहे हा खट्याळ चंद्र. लब्बाड.....! माझ्या अंतरातलं अगदी सगळं सगळं जाणून मला अक्षरशः वेड लावतो. त्याच्यापासून काहीसुद्धा लपून रहात नाही आणि मग ........ तो बघत रहातो माझी तगमग...... हसत हसत.....!

थकलेली रवीकिरणे
पश्चिमतट उतरती
छेडित सूर येई रात
दिशा पुन्हा उमलती

अंबरात झळकती
तारकांची फुले
चंद्रकोर जागवते
स्पंदनातले झुले

तुडूंब चांदणे पिऊन
धुंदी गात्री साठवून
मोहरते अंतरात
स्पर्श तुझा आठवून

तरंग चांदण्यातले
नयनी तुझ्या उतरावे
टिपूनी तेज त्यातले
मी तुझ्यात वितळावे


जयश्री

1 comment:

hemant_surat said...

aprateem!