सुख म्हणावे मी कशाला

कोण जाणे काय होता शाप सुंदरशा घराला
एक मोठा दोर होता टांगला त्याच्या छताला

नक्र अश्रुंचा किती पाऊस अन् आक्रोश झाला
मात्र माझ्या हुंदक्याचा खूप झाला बोलबाला

रोज एखादी असावी वेदनाही सोबतीला
त्याविना येणार नाही मोलही नुसत्या सुखाला

वार झाले जीवघेणे ना कधी भांबावले मी
फक्त एका सांत्वनेचा काळजाला भार झाला

शिल्प सुंदर मानसीचे त्या क्षणी साकारण्याला
हो विधात्यानेच छिन्नी घेतली घडवावयाला

अंतरीच्या भावनांचा कोंडमारा फार झाला
पावसाने साथ केली आसवे लपवावयाला

मी सुखाला गाठण्याचा यत्न आटोकाट केला
"काय व्याख्या तव सुखाची," प्रश्न पाठोपाठ आला

जयश्री अंबासकर