वृत्त - देवप्रिया/कालगंगा

चंद्रवर्खी यामिनीची भूल पडते सागरा

मीलनोत्सुक ओढ दोघा यामिनी अन सागरा 

चंद्रबिंदीला कपाळी लावुनी ती चंचला

घालते नाजुक कटीवर तारकांची मेखला 

चांदण्यांचे माप ओलांडून येता यामिनी

स्वागताला तो किनारी उंच लाटा घेउनी 

चांदणे लेवूनिया ती शिल्प सुंदर भासते

पाहता अनिमिष सख्या आरक्त होउन लाजते 

सागराच्या प्रियतमेचा नूर सावळ आगळा

रंगतो अवखळ अनोखा धुंद प्रणयी सोहळा 

शांत होते गाज हृदयी गोड हुरहुर राहते

प्रीतवेडे चांदणे लाटात त्या रेंगाळते 

रात्र सरते, सागराचे गात्र जागत राहते

अन तटावर लाट विरही शिंपल्यातुन वाहते 

*जयश्री अंबासकर*

जी हमें मंजूर है

जी हमें मंजूर है

ख्वाब में उनका सताना जी हमें मंजूर है

निंद आंखोंसे गंवाना भी हमें मंजूर है 

महफिले उनकी गजब होगी हमे मालूम है

सिर्फ उनका गुनगुनाना भी हमें मंजूर है

मुस्कुराके रोक लेना कातिलाना है बडा

इस तरह उनका मनाना जी हमें मंजूर है

बात अब हर एक उनकी मान लेते प्यार से  

महज उनका हक जताना भी हमें मंजूर है

देर से आना पुरानी आदतों में एक है 

झूठ उनका हर बहाना भी हमें मंजूर है

साथ उनका शायराना पल लगे हर खुशनुमा

वक्त का खामोश चलना भी हमे मंजूर है

जयश्री अंबासकर

द्वंद्व

मी……

कावरीबावरी

पुन्हा…. !!

किती दिवस चालणार असं !!

किती दिवस गप्प बसायचं

मनातलं वादळ मनातच लपवायचं… !

तो आसूड फिरवत राहतो शब्दांचे.

अन्‌ मी फक्त झेलत राहते घाव त्याचे.

त्याचं संकुचित जग

आणि तो स्वयंघोषित स्वामी.

का म्हणून स्विकारलीये मी….त्याची ही गुलामी !!

का सोसतेय हे क्लेश अतोनात

जुळवत राहते शब्द… फक्त मनातल्या मनात.

घायाळ होते मीच

त्याच्या शब्दानं आणि माझ्या मौनानं.

………

…

आता दिवस, आठवडे त्याच विचारात जाणार

जीव सारखा कासाविस होणार

घुसमट माझीच होणार.

तो…..

तो बिनधास्त……

झालेल्या पडझडीपासून अगदी अलिप्त.

स्वत:च्याच विश्वात मस्त !

कधीतरी आठवण आली की येणार,

अन्‌ पुरेशी विद्ध झालेय ह्याची खात्री करुनच जाणार…. !

आणि मी…..

मी त्या जखमेची मलमपट्टी करत

पुन्हा त्याचीच वाट पाहणार.

तो आला की तितक्याच आवेगानं

त्याच्या गळ्यात पडणार.

त्याचा अहं कुरवाळत

पुन्हा पुन्हा घायाळ होणार.

पुन्हा शब्द जिंकणार

आणि पुन्हा पुन्हा मौन हरणार.

…….

पुन्हा ???

नाही…..!!

बास झालं.

मौनानं आता बोलायलाच हवं.

शब्दांना पराभूत करायलाच हवं.

मौनाची ताकद ओळखायला हवी,

शब्दांवर कुरघोडी करायलाच हवी.

…..

येईल का तो  पुन्हा आज

शब्दांची घेवून तशीच मिजास

रेंगाळतोय दाराशी शब्दांचा वावर

मौनाचा ताबा झालाय अनावर

सलामी झालीये

तुंबळ युद्धाची

आता वाट फक्त…

दार ठोठावण्याची.

कधी शब्दांची माघार, कधी मौनाची हार

द्वंद्व मनाचं मनाशी, निरंतर सुरु राहणार.

मनाच्या समराला रोज सामोरं जायचं असतं

कधी कुणाला जिंकवायचं…. तुम्हालाच ठरवायचं असतं. 

जयश्री अंबासकर

 

गुमनाम सफर

गुमनाम था सारा सफर

परवाह ना कोई फिकर

मंजूर था ये फैसला

न होगा कभी उसका जिकर

मौजूदगी थी उम्रभर

वो थी खडी हर राह पर

रंजिश न थी कोई कभी

के था वजूद, जैसे सिफर

एक दिन आया कहर

थी एक सूनी दोपहर

घरपर हुआ हमला मगर

घरबार था कुछ बेखबर

वहशी ही थे वो जानवर

संकट तो था भारी मगर

खूंख्वार बनकर शेरनी

वो सामने आयी नजर

तुफान का रुख मोडकर

इज्जत लगायी दांवपर

बरबाद होने से बचाया

जानपर यूं खेलकर

भूचाल सी थी, वो खबर  

के हिल गया सारा शहर

बात निकली बात से

होने लगा उसका जिकर

परदा किया था उम्रभर

बदलाव था ऐसा मगर

मिलने लगा सम्मान, आदर

अब उसे शामो सहर

जयश्री अंबासकर

Click the link below to listen the Poem

बडी मुद्दत के बाद

खुद से ही मिलने हूं आई, बडी मुद्दत के बाद

खुद ने हिम्मत है जुटाई, बडी मुद्दत के बाद

खुद से खुद को मिलने की, जरूरत थी आज

खुद को फुरसत है मिल पाई, बडी मुद्दत के बाद

जाने क्या नाराजगी थी खुदको,  खुद के साथ

हुई आज ही मूंहदिखाई, बडी मुद्दत के बाद

नजरे खुद से जब मिलाई खुद ने, शरारत से

नजरे खुद से है शरमाई, बडी मुद्दत के बाद

खुद को पाया है आज, बडी शिद्दत के बाद

ऐसी जन्नत है मिल पाई, बडी मुद्दत के बाद

खुद से मुलाकात हुई, बडी शराफत के साथ

खुद से खुद इज्जत है पाई, बडी मुद्दत के बाद

खुद ने रख्खा था खुद को, बडी हिफाजत के साथ

ये खुद ने समझी है खुदाई, बडी मुद्दत के बाद

बातों का कारवां चलता रहा, इबादत के साथ

बाते जज्बाती होती गई, बडी मुद्दत के बाद

खुद से मिलने से पहले, खुद की दहशत सी थी

खुद से ही मुहोब्बत हुई, बडी मुद्दत के बाद

जयश्री अंबासकर

You can listen this on the link given below

वृत्त - मध्यरजनी

सुखाला शोधतांना

तू नदी खळखळ प्रवाही, मी किनारा थांबलेला
तू तुफानी धुंद कोसळ, हुंदका मी दाटलेला
चंचला तू आसमानी, अश्म मी दुर्लक्षिलेला
तू हवीशी या जगाला, मी जगाने वगळलेला

तू बसंती बहर नाजुक, वृक्ष मी तर छाटलेला
भरजरी तू वस्त्र आणिक जीर्ण मी बघ फाटलेला
शुभ्र स्फटिकासम परी तू, मी किती डागाळलेला
मूर्त तू सुंदर अखंडित, भग्न मी अन्‍ विखुरलेला

भिन्न जग माझे तुझे अन मार्ग देखिल भिन्न होता
अन्‍ परीघहि वेगळा पण केंद्र बिंदू तोच होता
गाठण्याचा मग तुला तो, यत्न आटोकाट होता
गवसला प्याला सुखाचा, भरुन काठोकाठ होता

मी तुझ्या परिघात आलो, ज्या सुखाला शोधताना
तेच सुख मजला मिळाले, फक्त तुजला पाहताना
कौतुकाने पाहतो मी, तुज सुखाने विहरताना
रोखतो मग मीच अपुल्या, आसवांना वाहताना

जयश्री अंबासकर

ही कविता माझ्या आवाजात तुम्हाला Youtube वर ऐकता येईल.

तुम्हाला कविता आवडली तर नक्की Like, Comment आणि Share करा

आणि अशाच आणखी कविता ऐकायच्या असतील तर माझ्या चॅनेल ला नक्की Subscribe करा

फिदा...

माझं आणखी एक नवीन हिंदी रोमॅंटिक गाणं !!

Singer, Composer - Nikhil Iyer

Lyrics - Jayashree Ambaskar

 

वृत्त - स्त्रग्विणी

नवा डाव

पाहिले मी तुला, तू मला पाहिले

प्रीतिचे कोवळे, बीज अंकूरले

आणभाका दिल्या, जीव आसूसले

आर्जवी बोलणे, लाघवी भासले

सोबती राहणे, गोड जे वाटले

सोबती राहता, ते कडू जाहले

प्रेम जे वाटले, ओसरू लागले

प्रेम होते कसे, आकळू लागले

पाशवी पाश ते, आवळू लागले

रंग स्वप्नातले, काजळू लागले

संयमी बांध ते, कोसळू लागले

दु:ख डोळ्यातुनी, पाझरू लागले

खेळ होता तुझा, मी तुझे खेळणे

हार माझी सदा, नी तुझे जिंकणे

रोजची भांडणे, तेच संतापणे

रोज खंतावणे, रोज कोमेजणे

संशयी कोष तू, भोवती आखले

श्वास मी ना कधी, मोकळे घेतले

हाय मी पोळले, हाय आक्रंदिले

भोग माझे जणू, सोसले, भोगले

दूषणे, टोमणे, मी किती ऐकले

मी बिचारी कशी, एवढी जाहले

बंध मी कोरडे, तोडुनी टाकले

मोडला डाव मी, मोकळी जाहले

एकटी मी अता, एकटे चालणे

एकटीने नवे, डावही मांडणे

भासले ना कधी, कोणतेही उणे

होय स्वीकारले, एकटे मी जिणे

जयश्री अंबासकर

ही कविता माझ्या आवाजात तुम्हाला Youtube वर ऐकता येईल.

तुम्हाला कविता आवडली तर नक्की Like, Comment आणि Share करा

आणि अशाच आणखी कविता ऐकायच्या असतील तर माझ्या चॅनेल ला नक्की Subscribe करा