तुझं येण असंच असतं
वादळी….
सगळीकडे गाजावाजा करत…
आणि मग भेटतोस कडकडून
सर्वांदेखत….
अगदी राजरोसपणे….. !!
तुझ्या येण्याची नांदी मिळताच….
मी धाव घेते
जिथून तू दिसशील, भेटशील तिथे … !
एक कुतूहल,
माझ्याही मनात….
आज कसा भेटणार आहेस मला…
मी उत्सुक असते
गार वार्‍याची झुळूक पाठवतोस आधी
मूड बनवायला….
आणि मग वाट बघायला लावतोस…
कधी टपोरे थेंब पाठवतोस
तरी कधी मुसळधार सरी घेऊन येतोस
कधी नुसताच गडगडाट आणि लखलखाट
आणि खूप वाट बघितल्यानंतर…
बेभान कोसळतोस !
तुझं ते जीव तोडून कोसळणं मी झेलत राहते…
तू कोसळत राहतोस पूर्ण रिता होईस्तोवर…
झिरपत जातोस मनाच्या आतपर्यंत
चिंब चिंब होते मी !
डोळे मिटून …
तुझं अस्तित्व तनामनात लपेटून घेते
आता मनात असतोस
फक्त तू….
आणि
तू फुलवलेला श्रावण !
जयश्री अंबासकर
१९.७.२०२०
No comments:
Post a Comment