तुझं येण असंच असतं

वादळी….

सगळीकडे गाजावाजा करत…

आणि मग भेटतोस कडकडून

सर्वांदेखत….

अगदी राजरोसपणे….. !!

तुझ्या येण्याची नांदी मिळताच….

मी धाव घेते

जिथून तू दिसशील, भेटशील तिथे … !

एक कुतूहल,

माझ्याही मनात….

आज कसा भेटणार आहेस मला…

मी उत्सुक असते

गार वार्‍याची झुळूक पाठवतोस आधी

मूड बनवायला….

आणि मग वाट बघायला लावतोस…

कधी टपोरे थेंब पाठवतोस

तरी कधी मुसळधार सरी घेऊन येतोस

कधी नुसताच गडगडाट आणि लखलखाट

आणि खूप वाट बघितल्यानंतर…

बेभान कोसळतोस !

तुझं ते जीव तोडून कोसळणं मी झेलत राहते…

तू कोसळत राहतोस पूर्ण रिता होईस्तोवर…

झिरपत जातोस मनाच्या आतपर्यंत

चिंब चिंब होते मी !

डोळे मिटून …

तुझं अस्तित्व तनामनात लपेटून घेते

आता मनात असतोस

फक्त तू….

आणि

तू फुलवलेला श्रावण !

जयश्री अंबासकर

१९.७.२०२०

ऋतू येत होते ऋतू जात होते

तरही गझल - ह्या गझलेतला मिसरा आहे  वैभव जोशी ह्यांचा "ऋतू येत होते ऋतू जात होते"

ऋतू येत होते ऋतू जात होते

परी मी सख्याच्याच ध्यासात होते

अता वाटते शांतता जीवघेणी

गदारोळ कारण नशीबात होते

कसा रंग येईल त्या मैफिलीला

तुझे सूर सारेच मौनात होते

कशाला हवी पौर्णिमेची मुजोरी

इथे चांदणे बाहुपाशात होते

सखा आज येणार माहीत होते

तसे पूर्ण संकेत हृदयात होते

तिन्हीसांज मंदावली का अशी ही

उसासे तिच्या आज श्वासात होते

इथे स्वैर सारे, न लज्जा न काही

इथे सर्व काही बिछान्यात होते

न होते भिकारी, न लाचार कोणी

तिथे सर्व अपुल्या रुबाबात होते

कुणाला दिले ना जरा दु:ख त्याने

जुने भोग त्याच्याहि स्मरणात होते

जयश्री अंबासकर