Tuesday, May 22, 2007

हुंदका साधा तुझा


हुंदका साधा तुझा सांगून गेला
झाकलेली वेदना बोलून गेला

पाहुनी तव लोचनी आभाळ काळे
अंतरी पाऊस का बरसून गेला

सावरु मी हा कसा संसार माझा
मांडलेला डावही उधळून गेला

प्रीत माझ्या अंगणी बहरेल कैसी
कोवळा मनमोगरा करपून गेला

ओळखीचे हास्य तो विसरुन गेला
राहता तो ही दुवा निखळून गेला

वावडे होते जरी मैफिलीचे
सूर का मग आगळे छेडून गेला

मी अशी दुबळी पुन्हा त्याच्यासमोरी
चेहरा संपूर्ण तो वाचून गेला

वाट माझी राहिली अंधारलेली
तो स्मृतींचे काजवे उजळून गेला

जयश्री अंबासकर
३०.३.२००७




8 comments:

प्रमोद देव said...

मस्त!!!!!!!!!

ओळखीचे हास्य तो विसरुन गेला
राहता तो ही दुवा निखळून गेला
हा शेर तितकासा जमला नाही. पुन्हा एकदा लिहायचा प्रयत्न करा!
बाकी सगळे शेर लाजबाब!!!

HAREKRISHNAJI said...

no further post ?

Vaishali Hinge said...

वा वा क्या बात है गुरु शायरी पे शायरी किये जा रहे हो.. काही मार्गदर्शन तरी करा...

HAREKRISHNAJI said...

कवीता का झाली बरे अशी अबोल ?

ganesh said...

really good heart touching try,
want to share

Anand Sarolkar said...

Where have you been for such along time?

I thot u left the blogosphere...

newways..nice to see you back..

Ani ho..." Diwalichya Hardik Shubhechha"

Unknown said...

Atishay sundar aarthpurna shabda!

Shardul said...

थोडा उशीरा अभिप्राय देतो आहे,
पण ही छान गझल इथेही दिसते आहे..

http://samwad.multiply.com/reviews/item/27

शुभेच्छा !