Thursday, December 13, 2007

अवगुंठन

ही मायबोलीच्या २००७ च्या दिवाळी अंकात प्रसिद्ध झालेली कविता

उगाचंच बिचारी वाटते माझी मी मलाच...
तुझ्याशिवाय....
सगळंच तुझ्या अवगुंठनात बांधलेलं
सोडवू म्हटलं तर अजूनच आवळणारं
कसा घेणार रे मी मोकळा श्वास...
कसली होतेय तडफड... कळतंय का तुला काही
तुला कधी ते समजणारच नाही
तुला भेटायची ओढ
आणि तू जाताना दाटून आलेले कढ...
तुझी बेफ़िकीरी मात्र तश्शीच !
राग राग येतो अगदी...
चिडलेली छान दिसतेस म्हणे ......

....
बोलतानाही तेच
सगळं मीच डोळ्यातून वाचून काढायचं
माझेही शब्द माझेच आणि तुझेही
तू फक्त डोळ्यांनी बोलणार
बडबड फ़क्त माझीच
.....
आता मी सुद्धा बोलणार नाहीये
ठरवलंच आहे मी तसं........
......
...
अरे पण हे काय ...
तू रडतो आहेस....
मी बोलावं म्हणून .... ?
जे जे तू बोलावंस असं वाटायचं
ते आता बोलतो आहेस......
.....
..
उशीर केलास रे जानू.......
.....
आणि फ़ोटोवर हा गुलाबाचा हार काय चढवला आहेस
तुला माहितीये ना....
मला मोगरा आवडतो ते...
कधी सुधारणार आहेस रे राजा...

जयश्री

5 comments:

HAREKRISHNAJI said...

शेवट असा का ?

Medha P said...

hi Jayashree, reached here thru ur latest scrap on Madhav Kulkarni's scrapbook to read ur kavita. Have u done specialisation in marathi? nice kavita, but as said above, why sad end?

सारंग पतकी said...

Apratim.... mala kalpana avadali! Bhannat shevat...

tiku said...

hi kavita mala khupas avarli ...maan anandni bharla

DJ Ganesh said...

nahi samjali mala kavita !
pan nakkich chan asnar !