दरवळते आहे

दरवळते आहे

तोच प्रश्न घेऊन उराशी उगाच का तळमळते आहे

उत्तर माहित असूनसुद्धा प्रश्नाशी अडखळते आहे 

एक पाखरु गोंडस हसरे केव्हाचे भिरभिरते आहे

क्षणात इकडे क्षणात तिकडे मनामधे सळसळते आहे

सांज केशरी ढळतानाही आनंदी गुणगुणते आहे

मनी मानसी गंध कस्तुरी कुरवाळत दरवळते आहे 

गालावरती सलज्ज गहिरी उमलुन लाली खुलते आहे

अधिर यामिनी चंद्रासोबत खिडकीशी घुटमळते आहे 

वाट पाहुनी, कूस बदलुनी रात्र गुलाबी छळते आहे

स्वप्नामधल्या स्पर्शलाघवी मिठीत मी विरघळते आहे

जयश्री अंबासकर

माणसे

जाती उगाच मोठ्या करतात माणसे

द्वेषात आंधळ्या मग लढतात माणसे

प्रत्यक्ष दूर असुनी कळतात माणसे

हृदयात खोल काही वसतात माणसे

अपयश बघून काही हरतात माणसे

गळफास आवळूनी मरतात माणसे

ईर्ष्या मनात धरुनी डसतात माणसे 

नागाहुनी विषारी बनतात माणसे 

पैसाच मित्र असतो म्हणतात माणसे

कवटाळुनीच त्याला जगतात माणसे 

खुर्चीस घट्ट धरुनी बसतात माणसे

सत्तेवरी कशाने चळतात माणसे 

नसतो कुणीच योगी असतात माणसे

मोहात वासनेच्या पडतात माणसे 

✍जयश्री अंबासकर