मन हळूच गाली हसले

अचानक इतका छान, गोड वारा सुटला ना.....  मनात खट्याळ  हसू उमटलं.... आणि मग...........

हा सुटला अल्लड वारा

मन पाकोळीगत झाले

रोमांचित काया सारी

मन हळूच गाली हसले

हे रंग मनाचे सारे

आकाशी कसे उमटले

जाणून गुपित ते गहिरे

मन हळूच गाली हसले

चाहुल खट्‍याळ कुणाची

मन अधिर अधिर का झाले

पाहून कपोली लाली 

मन हळूच गाली हसले

आतूर मनाला सावर

कानात कोण कुजबुजले

नजरेची बघुनी भिरभिर

मन हळूच गाली हसले

लाजून चिंब भिजलेले

मन हिंदोळ्याचे झाले

आंदोलन घेता बुजरे

मन हळूच गाली हसले

जयश्री

छळतो अजूनही का

पाऊस कुणाला कसं वेड लावेल ते शब्दात सांगणं कठीण !! पण ह्या गझलेतून व्यक्त करायचा प्रयत्न केलाय.

पाऊस कालचा तो छळतो अजूनही का

जाळून काळजाला झरतो अजूनही का

ही रात्र चिंब ओली, आभाळ फाटलेले

मी कोरडा तरीही, उरतो अजूनही का

तन पावसात भिजले, मन आठवात न्हाले

देहात मात्र वणवा, जळतो अजूनही का

होती अशीच ओली, ती रात्र वेदनांची

उघडून त्याच जखमा, जगतो अजूनही का

पाऊस मित्र माझा, मैत्रीस जागणारा

विरहात मात्र ऐसा, छळतो अजूनही का

आभाळ मुक्त झाले, वचनातुनी सरींच्या

मी ऋण पावसाचे, जपतो अजूनही का

जयश्री 

यावा अशात साजण

सुटे बेभान हा वारा

फुले उरात शहारा

यावा अशात साजण

देत गुलाबी इशारा

हृदयाच्या सागरात

लाटा उठाव्या खट्‍याळ

प्रीतीशरांनी सख्याच्या

व्हावे पुरते घायाळ

सारी बंधने तोडून

उधळावा कैफ सारा

वेड्‍या मनाने मनाचा

द्यावा सोडून किनारा

निळाईने पसरावे 

आकाशाच्या कुरणात

गाणी गावी अवखळ

द्वाड वा-याने कानात

खळे पडावे चंद्राला

यावे चांदणे वयात

बहरावी रातराणी

गंधाळावी सारी रात

नभदीप तारकांचे 

हलकेच व्हावे मंद

प्रीतीफुलांच्या श्वासांनी

पांघरावा मधुगंध

जयश्री