वृत्त - मंदारमाला
गागाल गागाल गागाल गागा, लगागा लगागा लगागा लगा
दाटून कंठात येतो उमाळा पुन्हा पापणीभार होतो रिता
आभाळ होते जरा मोकळेसे ढगातून सार्‍या व्यथा पांगता
येती फिरूनी तुझ्या आठवांच्या सरी शल्य घेऊन ताजे पुन्हा
दु:खास माझ्या नवा कोंब येतो तजेला जुन्या वेदनेला पुन्हा
झाकोळ झाकोळ दाही दिशांना पुन्हा सर्द शून्यात संवेदना
अंधार वेढा तनाला मनाला, पुन्हा अंतरी गोठती भावना
येते अकस्मात चाहूल जेव्हा मनी जागती जाणिवांचे मळे
चैतन्य येते तुझ्या पावलांनी पुन्हा चिंब होते सुखाचे तळे
पाशात जुल्मी असा गुंतलो मी तुझी ओढ श्वासात ध्यासात या
संमोहनातून बाहेर यावे न वाटे मनाला कधीही प्रिया
ओढाळ वेल्हाळ माझ्या मनाला किती आवरू लावुनी शिस्त मी
स्वाधीन केले स्वत:हून झालो तुझ्या चक्रव्यूहात बंदिस्त मी
जयश्री अंबासकर
ही कविता तुम्हाला इथे ऐकता येईल
अल्लड मोहक डौल तिचा, हरिणीसम नाजुक चंचलता हास्य खट्याळ खळीत तिचे, मधुकुंभ तिथे जणु होय रिता सावळ सावळ रंग तिचा, तन सुंदर रेखिव शिल्प जणू स्निग्ध तिच्या नजरेत नवे, खुलते फुलते नित इंद्रधनू
सिंहकटी लयबद्ध हले, घन रेशिम कुंतल सावरता नित्य खुळे जन होत किती, दिलखेच अदा बघता बघता लोभस शैशव का अजुनी, सरले न तिचे जपलेच कसे लाघव वावर गोड तिचा, बघताच जिवा हर लावि पिसे
रूपवती गुणवान अशी, असतेच कुठे अवनीवरती स्वप्न असे पण का न बघू, धरबंध कशास मनावरती स्वप्न परी गवसेल कधी, कळले न कुणा न कळेल कधी तोवर स्वप्न खुळे बघतो, जगता जगता गवसेल कधी
बेल वाजली दारावरची, एके दिवशी व्यस्त सकाळी दार उघडता उभी समोरी, देहाची अवघडुनी मोळी बांधा नाजुक वर्ण गव्हाळी, अंगावरती साडी चोळी केविलवाणी, तरी हासरी,
नजर विलक्षण सात्विक भोळी
वात्सल्याची मूर्ती आम्हा, देवाने पाठवली होती सेवाभावी राजाबाई, आईसाठी आली होती शांत संयमी वावरतांना, प्रसन्न मुद्रा कायम होती मृदू बोलुनी, गोड हासुनी, मन आईचे जिंकत होती
जरी वयाने लहान होती, काळजात पण माया होती जीव लावुनी घरास साऱ्या, घरातली ती झाली होती अति मायेने न्हाऊ माखू, आईला ती घालत होती पुरवुन आईचे डोहाळे, माय जणू ती झाली होती
सहज अचानक एके दिवशी, कथा तिची ती सांगत गेली मूल होइना म्हणुन खुशीने, केली सवतीला घरवाली सवत, शेज अन नवरा सोडुन,
चूल मूल अन घर सांभाळी आभाळासम कवेत घेई, सारे घरटे पंखाखाली
गतजन्मीचे तर नव्हते ना, बंध रेशमी हे जुळलेले ऋण कोणाचे कोणावरती, ना कोणाला ते आकळले सहवासाने तिच्या लाघवी, दुखणे सारे सुसह्य झाले गोड आणखी लेक मिळाली, सूर तिच्याशी सुंदर जुळले
समाधान अन तृप्ती घेउन, एके दिवशी आई गेली होउन व्याकुळ आईसाठी, हमसाहमशी ती ही रडली कोण, कोठुनी घरात आली, आपुलकीने अमुची झाली मनीमानसी सन्मानाने, राजाबाई आम्ही जपली
जयश्री अंबासकर
ही कविता माझ्या आवाजात तुम्हाला खाली दिलेल्या लिंकवर ऐकता येईल.
ही रात्र संपली आहे पण मग जाग अजुन का नाही गात्रात पेरलेली मदहोशी ओसरली का नाही डोळ्यात नीज पण गंधित सळसळ अजुनी चंदन देही बेहोशधुंदचांदणेअंतरीतसेचचमकतराही
त्या निशाकराचे संमोहन सारून जरा बघ आता किलबिलत गोड पाखरे सांगती जगी उषेची वार्ता प्राजक्ताने बघ कूस बदलुनी सडा घातला दारी उचलून चांदणे चंद्र बिचारा फिरला बघ माघारी
कोकीळ घालतो चराचराला मधुर बसंती हाळी चैतन्य पालवी मोहरून सृष्टीवर चवर्‍या ढाळी तो झेलत चंचल पहाटवारा हसतो पिंपळ गाली जमलेली मैफिल पारावरची बघतो वाकुन खाली
रविकिरणे बघ ना किती प्रफुल्लित राजस सोनसकाळी प्राजक्त मौक्तिके श्वेत केशरी ओघळती मखमाली देऊन अर्घ्य तू स्वागत कर तेजस्वी नवसूर्याचे श्वासात तजेला भरून गा तू, गीत नव्या स्वप्नांचे
जयश्री अंबासकर
ही कविता तुम्ही माझ्या आवाजात खाली दिलेल्या लिंकवर वाचू शकता.
