जीवनात प्रत्येक क्षणाचा उत्सव करते आहे
सुखासारखे दुःखाला पोटाशी धरते आहे
आयुष्याच्या बागेमध्ये दु:ख पेरले माझ्या
दु:खानेही बघा किती आयुष्य बहरते आहे
एक सुखाची रेघ मारली आहे उंबरठ्याशी
दु:ख बिचारे अडखळते अन मागे सरते आहे
किती शिकवले आयुष्याने पाटी अजून कोरी
काल गिरवलेलेच नेमके धडे विसरते आहे
वेग केवढा आयुष्याला वय ओसरुनी गेले
उर्मी जगण्याची अताच का मनी उभरते आहे
सहज मिरवते दु:ख, वेदना झोळीमध्ये माझ्या
वावरताना सुखासवे काळीज कचरते आहे
दैवाच्याही पोतडीतले प्रश्नच सरले बहुदा
माझे कायम हसरे उत्तर पुरून उरते आहे
जयश्री अंबासकर
